Herkenning?!

Hoe is het toch mogelijk dat sommige mensen het voor elkaar krijgen dat je alles maar dan ook alles vervelend vindt aan hun bestaan.

Zo heb ik ook een persoon, ik zal namen achterwege laten en proberen om het niet te persoonlijk te maken want wellicht ligt het wel aan mij ?! (eerlijk, ik betwijfel het)

Vanaf het moment dat ik 's ochtends wakker word, klaag ik niet dat ik naar het werk moet. Ik hou van mijn werk, ik vind weekend hebben heerlijk maar hoe kan ik mijn weekend waarderen als ik geen werkweek achter de rug heb?! Eenmaal op weg naar het werk begin ik al iets te zuchten en voor ik op het werk ben, bedenk dat ik een reistijd van welgeteld 4min heb, heb ik al heel veel situaties door m'n hoofd laten flitsen in de hoop dat vandaag enkel beter kan worden dan de gisteren.

Hij is altijd op tijd en ik altijd te laat,dus eigenlijk zou hij zich aan mij moeten irriteren maar dat kan niet want ik werk altijd langer door.

Hij bedoelt alles goed, maar hij snapt niet hoe het (werk)leven werkt. Wellicht is dat feit ook een fundering geworden voor al mijn groeiende irritaties.
Voor een hele lange tijd werkloos thuis gezeten en uit soort van medeleven (de wereldverbeteraar in mij) heb ik hem voorgesteld om werk van mij over te nemen. Maximale dankbaarheid, want daar waar we kunnen creëeren wij uren voor hem om extra geld te kunnen verdienen.
Hij doet hartstikke zijn best en ik ben een enorme neuroot/pietlut, dus dat zegt best wat! Maar zodra de zon schijnt, wilt meneer het liefst zo snel mogelijk naar de tuin verhuizen om zon te vangen. Als dat niet kan is het de hele dag gezucht met zinnetjes als: "Zat ik nu maar lekker in de tuin".

ALSOF JE DAT AFGELOPEN JAAR NIET CONSTANT HEBT KUNNEN DOEN!!
(Denk ik dan schreeuwend, heel stil in mijn gedachten zonder enige gezichtsuitdrukking die mij verraad.)
Wij creëren uren, dus geld voor je. Jij gooit uren weg, dus geld weg. Geld waarmee je je vrouw kunt onderhouden die jou afgelopen jaar heeft onderhouden.
Als mijn vent thuis zou komen met de woorden: "De zon scheen, dus ik ben eerder gestopt!", dan zou ik hem zo'n harde trap geven dat ie weer achter het bureau belandt waar ie vandaan kwam om geld te verdienen.

Ik zal het niet uitspreken, maar ik vind het enorm ondankbaar overkomen.

Zo ook gister, ik was hartstikke druk (vooral in mijn hoofd) en zat in mijn kantoor/behandelkamer. Om half 4 komt meneer bij me zitten met de vraag of ik nog iets weet wat hij kan doen, want (door een extra dag werken) is hij door zijn werkzaamheden heen. Ik zeg in de drukte dat ik er zo op terug kom en binnen 3 minuten zit ie weer met een dooie blik voor me.
"Zal ik de telefoon maar gewoon aan jou geven en naar huis gaan ?!"
Alle alarmbellen in mijn hoofd begonnen te rinkelen. Schijnt de zon?! Heeft ie een kater?! Is z'n vrouw vrij!? IS IE OP Z'N HOOFD GEVALLEN?! 
Het is een baan van 08:30 - 17:00u dus tot 17:00u moet er gewoon bereikbaarheid zijn. Nee ik neem je "bereikbaarheidsdienst" niet over, want daar heb ik jou voor aangenomen. Vol verbazing, met m'n gedachten nog bij mijn eigen werk kijk ik hem aan en voor ik het door heb zeg ik: "Nee, we gaan even wat opruimen".
Ha! Dat had ie niet verwacht, dus vol tegenzin heeft ie de laatste 1,5u volgemaakt door onnodige dingen opnieuw te organiseren. Zo dat zal die liever lui dan moe mentaliteit van je leren.

Ben ik nou echt niet van deze tijd?! Ouderwets?! Gewend?! Waarom willen mensen tegenwoordig minder werken en meer verdienen ?! In tijden als deze moet je toch al blij zijn met alles en vechten voor je baan, dus je beste beentje voor zetten !?
Misschien is het omdat mijn moeder jarenlang keihard alleen heeft moeten knokken om brood op de plank te krijgen voor 3 kinderen. Heb ik haar voorbeeld extreem in mijn karakter gepompt, maar ik zie dat als een gegeven en niet als een nare eigenschap.

Ik kan me er niet in vinden, ik kan me er niet in herkennen. Ik hou van werken, door werken heb ik een huis met een gevulde walk-in closet en heb ik een heerlijk sociaal leven grotendeels in de kroeg..omdat het kan en omdat ik er voor werk.

Altijd is me geleerd dat je niet voor anderen mag spreken en denken, dus dat zal ik ook niet doen.. maar sprekend en denken voor mezelf:

WTF?!Voor alle mensen die een baan hebben: 
Werken doe je voor jezelf, niet voor een ander.Elke werkdag is een investering in je toekomst, een investering in al wat je later wilt doen als je niet meer hoeft te werken of lekker een dag vrij bent. Doe alles met passie en zoek in alles je geluk, it's all in the little things.

First.

Het is voor mij de eerste dag van de werkweek & eigenlijk gaat niets anders dan anders.

Wat deze dag anders maakt is dat ik mijn eerste blog zal vastleggen, wauw!

Ik ben jong, althans dat vind ik, hartstikke gelukkig, heerlijk verliefd en eigenlijk komt heel veel me toewaaien volgens velen (al heb ik zelf het idee dat ik correct in de wind moet gaan staan om de kansen te vangen zoals ieder ander). Ik ben echt BAR slecht met de nederlandse taal/grammatica en slaak een zucht bij een correctie, ik sla het namelijk simpelweg niet op in mijn grote hoofd.

Politiek vind ik stom, stemmen voelt als een plicht want ik voel me niet op de hoogte genoeg voor een recht van spreken. Het nieuws volg ik nooit. Ik ga niet eerder uit bed om het ochtendjournaal te kijken omdat ik te gehecht ben aan m'n slaap, van de krant krijg ik vieze vingers en al die nieuwsapps e.d. zuigen m'n gb's weg terwijl daar ook leuke dingen kunnen staan. Het is toch 90% negatief en 75% zie ik op facebook, instagram, twitter toch voorbij komen. I know, ik ben een schandvlek.

Ik ben gek op wijn, vodka, bittergarnituren en onnozel doen. Een dag niet gehuild hebben van het lachen, maakt me bitter. M'n vriendje heeft heel wat met me te verduren, hij heeft het alleen nog niet door want hij is soort van hetzelfde *THANKGOD

Arrogant, kil en streng zijn eigenschappen die door mensen weleens gebruikt worden om mij te omschrijven. Ik vind persoonlijk dat wij in een verwende maatschappij zijn gegroeid waar iedereen high-sensitive is en te lui is om te werken. Geef je je mening dan ben je een kutwijf, terwijl er gewoon naar je mening gevraagd wordt. Vindt je het achterlijk dat iemand op 14:00u naar huis wilt omdat de zon schijnt, dan neem je je werk te serieus en geniet je niet van het leven.  AMMEHOELA! Werken voor je centen en onderhoudt jezelf! Niks komt vanzelf en hele-hele-helemaal niets is gratis. Een mening van een ander is onbelangrijk, want iedereen vindt altijd wel wat. Ga niet huilen als de mening van een ander niet correspondeert met de jouwe.

Zo... ben ik al arrogant, kil en streng?!

Ik ben ook heel lief, als je het verdiend. Schattig als je me verlegen maakt. Kleffer dan klef, tegen het vieze aan aardig als je een cliënt van me bent of een oudere. Enorm emotioneel bij filmpjes als romcom's, geëmotioneerde baby's/mannen of als iemand onrecht aangedaan wordt.

Al met al ben ik een typische vrouw die het allemaal zelf wel denkt te kunnen, maar heel graag iemand heeft die haar even klein doet voelen zodat ze er tegen aan kan kruipen.

Of mijn blogs je daadwerkelijk gaan interesseren vraag ik me af, maar 1 ding is zeker:

Ik raak zo van mijn gezeur af zonder er ongevraagd mensen mee lastig te vallen!