Dat laatste is heel simpel te verklaren: "VROUWEN ZIJN VER-SCHRIK-KE-LIJK"
Al deze omschrijvingen van mij komen dan ook uit de mond van vrouwen. Het is een stukje jaloezie, afgunst of gewoon een totaaaaaaal gemis aan mensenkennis. Ik kan niet ontkennen dat ik arrogant overkom of "verwaand" kijk, maar m'n gezicht zit zo gewoon verschrikkelijk lekker. Kijk ik geconcentreerd, dan kijk ik verwaand. Kijk ik lief, dan wordt er gevraagd waar ik in hemelsnaam last van heb. It's just not me!
Door de jaren heen zijn mensen mij gaan haten, verafschuwen, uit gaan kotsen en hebben vele mensen een mening over me terwijl ik echt niet de beroerdste ben hoor! Ik woon in een dorp en een dorp werkt sneller en effectiever dan een oplage van de Prive.
Als ik gespot word in het ziekenhuis en ik kom uit de richting van Gyneacologie, dan probeer ik naar verhalen wanhopig zwanger te worden of heb ik zojuist een abortus gepleegd. Dat allemaal terwijl de Dermatoloog een deurtje ernaast zit.
Loop ik in dorp met een neef van mij uit een andere woonplaats en stel ik hem niet fatsoenlijk voor aan kennissen, dan ga ik vreemd en heb ik wel heel makkelijk praten dat het m'n neef is aangezien ik een heeeeeele grote familie heb.
Zit ik een paar keer per week bij ons in de kroeg, dan ben ik zowat alcoholist, heb ik problemen thuis of heb ik een affaire met de kroegbaas.. Niet wetende dat ik in die kroeg alle evenementen aan het organiseren ben of aan het helpen ben om de kroeg weer aan kant te krijgen na het weekend.
Nu mag ik mezelf niet helemaal onschuldig noemen, want ik weet hoe makkelijk zoiets gaat. Eén verhaal, gaat door 60 monden en bij de 61e mond komt het er uit met 60 extra effecten. Ik heb mezelf dan ook voorgenomen nooit meer af te gaan op roddels, maar probeer indien mogelijk de persoon in kwestie uit te horen of het verhaal compleet te negeren/weg te stoppen. Niemand wordt beter of wijzer van roddels, maar ik snap de heerlijkheid van een roddel.
Al deze mensen die mij verafschuwen, zoeken de afgelopen maanden opeens contact. Gaan me groeten, bellen me, appen me of sturen me volg-/vriendschapsverzoeken. Waarom!? Ik hoor je denken.. Omdat ik opeens voor hun gevoel een soort status heb gekregen. Al m'n hele leven wil ik iedereen en overal helpen, ren ik in m'n vrije tijd van hot naar her of sta weer ergens te zwoegen en een paar maanden terug heb ik als manusje van alles een daadwerkelijke "taak" gekregen.
Nu ben ik officieel de regelteef voor een aantal maanden per jaar, want (niet om mezelf een veer in de reet te stoppen) ik ben er gewoon goed in. Nu hebben mensen me opeens nodig of willen ze aan m'n goede kant komen.
GAD - VER - DAM - ME
Wat heb ik een hekel aan die mensen. Ik zag het bij een vriend van mij al gebeuren toen hij kroegeigenaar werd, maar ik voel me nog steeds dezelfde en had dit dan ook niet verwacht. Het ergste gevoel wat ik ervaar is plaatsvervangende schaamte. Noooooooooooooit dat ik mijn trots aan de kant zou zetten, iemands hielen zou likken of mijn mening in een hoekje zou douwen omdat iemand opeens dingen voor je kan betekenen.
Dus.. voor al die hielenlikkers:
Ik ben nog steeds het arrogante, verwaande kreng wat alleen maar aandacht heeft voor mannen/jongens! Ik hoef jullie met jullie oppervlakkige gezeik niet in mijn kring, want mijn kring bestaat uit mensen die houden van m'n arrogante gezicht en weten dat ik een oprecht toppertje ben. Jou bevestiging zal ik niet nodig hebben, want die is net zo nep als je lach.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten